Rozdział 5

Szłam już tak może z dobre pół godziny, gdy zobaczyłam mały uroczy sklepik na rogu jakiejś ulicy (nawet nie wiedziałam dokładnie, gdzie byłam). Postanowiłam wejść i zobaczyć, czy jest w nim coś godnego uwagi. Otworzyłam drzwi i... zamurowało mnie. Czy tam stał Louis z 1D? Przypatrzyłam się dokładniej - tak, to był on! Akurat rozmawiał o czymś zawzięcie z pracownicą sklepu, widać, że oboje mieli zły humor.
Nie ukrywam, ale byłam ciekawa o czym oni tak dyskutują.
Stałam tam przy tych drzwiach nieruchomo, nie wiedziałam czy podejść i poprosić o ten głupi autograf, czy też nie. Musiało to bardzo debilnie wyglądać, ale no cóż. W końcu spotkać taką gwiazdę w pierwszym lepszym sklepie nie zdarza się na co dzień.
- W czymś pomóc? - usłyszałam nagle głos ekspedientki.
-Nie, na razie nic. Tak tylko oglądam ale dziękuję - rzuciłam w jej stronę usilnie poszukując czegoś, co by przykuło moją uwagę.
Chwila moment, czy ta ekspedientka to nie Eleonor - dziewczyna Lou? Tak, to ona!
Podeszłam bliżej kłócącej się już ze sobą pary, kiedy nagle Lou się popatrzył w moją stronę z miną pełną nienawiści. Nie wiedziałam czemu, ale też nie próbowałam wnikać dlaczego.
- I co się tak gapisz?  Nudzi ci się czy co? - usłyszałam nagle od niego, po czym nie zdążyłam się zorientować a on już opuścił sklep zostawiając zapłakaną Eleonor ze mną.
Nie wiedziałam czy podejść do niej, czy też nie. W końcu się przecież nie znałyśmy. Zadecydowałam jednak, że chyba opuszczę sklep. Tak też zrobiłam.
Kiedy byłam już na zewnątrz próbowałam w myślach znaleźć powód ich kłótni, niestety - na nic.
- Wow - powiedziałam tylko sama do siebie i udałam się w stronę najbliższego parku.
,,Oby nie miał  takiego humoru na koncercie'' pomyślałam i aby więcej o tym nie myśleć wzięłam kilka głębokich oddechów.
_____________________________________________________________
A teraz chciałabym podziękować mojej drogiej Juliett za miłe słowa i komentarze.
Nawet nie wiesz ile to dla mnie znaczy, dziękuję Ci za to ;*


Następny rozdział postaram się dodać jutro.